Ahhhhh.....Ineens zitten we 2 dagen voor de uitgerekende datum. Brechtje stuurt me net nog een foto waar ze probeert om wat te chillen op te bank. Daar zijn de kinderen en de honden het niet helemaal mee eens aan de foto te zien...maar He, ze heeft het geprobeerd ;-)
Vakantie
Natuurlijk zitten we niet zomaar ineens 2 dagen voor de uitgerekende datum. We hebben hier zo ongelooflijk veel naartoe geleefd.
Als afleiding, maar ook omdat we al lang niet geweest waren en omdat we samen iets af wilde sluiten , zijn we samen naar Rhodos geweest.
Jazeker.....de oranje zwembroek kon weer ingepakt worden. Jan is trouwens sowieso snel klaar met pakken. Oranje zwembroek, check....leesvoer youp van 't hek, check..(ook altijd 1 of ander maffia boek trouwens. Vind ie gaaf om te lezen.....in het echt gaat zijn hartslag als een malle tekeer als hij op zijn elektrische step rijdt)...Opblaasbedje, check.....Klaar.
Nee, mannen hebben niet veel nodig. Vrouwen, daar word je pas moe van. Z'on onzin om extra te betalen voor een koffer... Eenmaal op vakantie: Schatttt, heb je gel voor me? Lieverddddd, het is koud in de avond, heb je een vestje? Kimmieeee, mijn telefoon is leeg, heb je een oplader. Moet ik nog ff doorgaan?
We hebben in ieder geval echt heel erg genoten.
Ik had eerst niet zo veel met dieren. Vond het vooral veel werk z'on huisdier. Ze stinken een uur in wind als het heeft geregend heeft en ze kosten nog eens geld ook. Tijdens mijn "traject" heb ik natuurlijk Bella in huis genomen en werd zij ineens mijn hele wereld. Ik had nooit verwacht dat een hond een eigen persoonlijkheid zou hebben en dat je daar z'on band mee op kon bouwen. Rhodos is vooral dichtbevolkt met zwerfkatten. ahhhh zieluggg. Aangezien we ons all inclusive vol konden proppen kon ik ook veel vis aan de katten geven en werd ons tafeltje dan ook steeds omringd door jankende, knuffelende katten. Jan vond het geweldig.... :-)
Jan en ik zijn op ons best op vakantie. Wat eigenlijk best bijzonder is aangezien we allebei van andere dingen houden. Jan wil altijd op koopjesjacht en wil urenlang winkeltjes afstruinen....deze keer was het doel om zoveel mogelijk "merk" zonnebrillen te kopen. Rhodos was het walhalla van de zonnebrillen. Natuurlijk super nep maar dat kon je aan de meeste niet zien...... sommige trouwens wel --> Hugo Boos verraadde het wel een beetje.
Ik wil graag een auto huren, dakje open en het eiland verkennen. Wat we gelukkig ook hebben gedaan. Ik vond vroeger de bakker al ver lopen en vond de natuur een plek waar je naartoe ging als je even geen geld had om in de stad op terras te gaan zitten. Nu doe ik niks liever dan in de natuur zijn. (signaal 1 dat ik super oud aan het worden ben).Uiteindelijk genieten we dan van beide uitstapjes aangezien het de ander zo blij maakt.
Ondertussen bleven we natuurlijk altijd in contact met Brechtje. We waren in mei op vakantie maar werd toch zenuwachtig. Wat als er iets zou zijn en wij zitten helemaal op Rhodos. Gelukkig was dat niet het geval en bleef het bij fijne appjes en dit soort dingen:
App van Brechtje: "Ik schrok in eens toen ik naar links keek".
Appje van mij: "Ken het gevoel, ik schrok toen ik naar rechts keek".
De buik van Brechtje bleef ondertussen natuurlijk groeien...thank god for that.
Het blijft zo mooi als compleet vreemde mensen zo meeleven met ons verhaal. Sommige mensen die het verhaal horen, huilen spontaan met ons mee. Dat blijf ik echt bijzonder vinden en blijf me ook beseffen hoe mooi dit allemaal is. Ondanks dat Brechtje al met een flinke buik rondliep houdt ze er nog steeds niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Wat ze wel echt verdiend trouwens!
Ook de kinderen van Brechtje maken deze hele zwangerschap natuurlijk van dichtbij mee. Ze praten vooral tegen haar. We lachen dan ook steeds dat alle kinderen de eerste weken moeten overbruggen bij Jan en mij thuis omdat rietje het zo gewend is dat er altijd reuring is.
De oudste dochter van Brechtje wilde ook met mij gaan babyshoppen. Ze wilde graag een cadeau voor rietje kopen. Ze wist meteen was ze wilde hebben en liep er zelf mee naar de kassa waar ze de verkoopster vertelde dat ze dit kocht voor mijn baby die bijna geboren word. Zoals iedereen doet, gleden de ogen van de verkoopster naar mijn buik. Nee nee, zei ze, Kim is niet zwanger. Zij had vleesbomen dus haar baarmoeder is eruit gehaald. Mijn mama is zwanger, maar niet van papa.....Vreemde blik van de verkoopster... Ik kijk de dochter van Brechtje nog even aan in de hoop dat ze dit verhaal nog wel even afmaakt. Uiteindelijk zegt ze dat haar mama onze draagmoeder is...weer iemand in tranen.
Belly blessing
Voor degene die niet weten wat dit is, schaam je....
Nou, ik had er ook nog nooit van gehoord en voor degene die mij kennen....mocht het zweverig worden dan word ik licht agressief. (jaja, komt ook vast ergens vandaan..lala)
Toen heel de mindfulness generatie net begon mocht ik vanuit mijn werk een training gaan volgen. Bij de eerste opdracht moesten we gaan voelen en waarnemen. We kregen een krent in ons handen gedouwd. Die moest je op lip houden, tegen je tong etc. Daarna moest je zeggen wat je voelde. Nou, ik weet niet waar al die mensen het vandaan haalden maar ik wist niet wat je allemaal kon voelen bij die krent ....joehoe, het is een fucking krent! Maar, niet meteen opgeven.
Les 2:
We begonnen met de nu bekende body scan..... Ga met je gedachten naar je grote teen...uhm ok....voel je lichaam in de grond zakken....ahhhh drijfzand!! grinnik.....Ga met je gedachten naar je kuiten....naar je onderbeen....naar je bovenbeen....zucht....irritatie.....ga nu naar je geslachtsorgaan...wacht wat? Doe eens normaal! Na een diepe kreun van een medecursist naast mee ben ik opgestaan en weg gelopen.
Met deze, hele gezonde, weerstand begon in aan de belly blessing. Maar na 10 minuten stroomde de tranen al over mijn wangen toen we gingen vertellen waar we Brechtje van kennen en wat voor band we met haar hebben. Het was fijn om dit samen te doen, over wensen te praten voor mijn dochter, Brechtje ook even in het zonnetje te zetten.
Ennnn.... groei noem ik het maar...ik vond het heerlijk om te mediteren. (Signaal 2 dat ik oud word)
De belly blessing was dus geslaagd.
Het tweede babyfeestje was de babyshower waar ik intens van genoten heb. Het was allemaal een beetje anders dan anders omdat ik zelf aan aangegeven had dat ik een babyshower wilde. Normaal wacht je af of je vriendinnen zoiets organiseren en iets het is wat je krijgt, of niet.
Ik wilde sowieso een moment met mijn beste vriendinnen en moeder, schoonmoeder, zusje en nichtje om gewoon samen te komen en te vieren dat alles zo gelopen is. Gewoon een hapje en drankje.
Natuurlijk hadden ze alsnog uitgepakt en was alles heerlijk roze versierd en was zelfs de playlist de bom ( Mama, i love you van de spicegirls, Justin timberlake met baby, Heintje met, je raad het al...)
En om het af te maken mocht ik ook baby foto's raden. Dit vond ik spannender. Ikzelf heb aan de levende lijven ondervonden hoe fout je dit kan raden. Bij een babyshower van een vriendin van mij werd dit spelletje ook gespeeld. Er hing 1 foto van een erg flinke baby en ze dacht maar meteen met de makkelijkste te beginnen....want die "dikke" baby is Kim natuurlijk! .....Ze zag al snel aan mijn gezicht dat ik dit niet was.....
Het was een heerlijke dag. Zon, sangria, super fijn gezelschap en de prachtige achtertuin van een vriendin. Fijne mensen heb ik in mijn leven!
Onze laatste afspraak met de gynaecoloog was deze keer in het tweestedenziekenhuis. Toen ik daar de wachtruimte binnen stapte overviel het me even. Hier was het ooit allemaal begonnen. Mijn eerste vleesboom werd hier geconstateerd. Ik was hier al die jaren al niet meer geweest. En nu zat ik hier, trots, met Brechtje aan mijn zijde...en met mijn dochter. De cirkel was rond.
Ik heb in mijn vorige blog geschreven dat het ook een moeilijk "traject" is. Ik zet er steeds aanhalingstekens bij omdat het zo klinisch vind klinken. Terwijl alles juist gepaard gaat met super veel liefde.
Ik wil nog wel echt heel graag aandacht besteden aan die moeilijke dingen. Ik merk dat ik er ook wat hulp bij nodig heb. Emoties waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Onzekerheden die er eerder nooit waren.
Maar omdat we nu vooral zitten te wachten op de komst van ons rietje wil ik het voor nu hier ff bij laten.
Eerst genieten!
Hopelijk is het nog maar een paar nachtjes slapen.
(Meteen mijn 3e en laatste signaal dat ik echt echt heel oud word --> Klagen bij de studenten 2 deuren verder omdat ze teveel herrie maken....dan ben je echt heeeeeeeeel oud)
Ik hoop dat ik snel terug ben met verrekes goei nieuws!
Liefs van ons Rietje!
vurdègget wit, ist zo wèèd.
Reacties
Een reactie posten