Amai Amai
Een vriendin van mij spreekt regelmatig met een Belgisch accent wat ze uren kan volhouden. Dit soort gekke kleine dingen maken mij aan het lachen en niet alleen zij, maar ook anderen weten niet half hoe belangrijk dat voor me is. Samen lachen.
Want jeetje wat kan ik zwaar op de hand zijn zeg. En ja, dat ligt aan de hormonen, aan de operaties, aan de pijn etc, maar toch... Ge moet het er mar mee doen war.
Gelukkig heb ik veel mensen in mijn omgeving die oprecht geïnteresseerd zijn in mijn verhaal en ook echt met me meeleven. En bij de meeste mensen vind ik het dan ook helemaal niet erg om mijn verhaal te vertellen. Om eerlijk te zeggen vind ik het juist wel fijn dat mensen begrijpen hoe het is en ik niet alleen overkomt als iemand die altijd moe, niet werkt etc.
Maar krijg soms ook hilarische vragen; jeetje vleesbomen! Wat heftig zeg! ....stilte....kraken.....en dan ziet er dan dus ook echt uit als een boom?
Jazeker! :
En dan heel mijn baarmoeder vol...
Jeetje zeg, wat heftig voor je.
Ja knap kut ja.
Baby's, overal baby's
Iedereen om ons heen krijgt ze. Ik krijg vaak de vraag of ik dat lastig vind. Dat is soms zeker het geval. Zeker al iemand "er nog niet op gerekend had", het "een verrassing" was en al helemaal als iemand aangeeft er eigenlijk niet aan toe te zijn. Het ergste vond ik eigenlijk dat iemand aangaf liever een jongetje gewild te hebben omdat ze al een meisje had. Daarna zie je ze ook denken dat dit misschien niet de meest handige opmerking geweest is. Nee inderdaad, ondankbaar gevaarte. Hoop dat het een huilbaby is...
Ik hoop natuurlijk dat alles wat we nu aan doen zijn niet voor niks geweest is. Maar ik zit ook in een fase waarin probeer na te denken over wat het zou betekenen als het allemaal niet lukt. Ik weiger namelijk om daarna mijn leven weg te gooien of stop te zetten. Ik lees zoveel mensen die het liefst geen leven willen zonder een kindje. Ik hoop dat het mij lukt om juist wel te willen leven als het niet lukt. Ik weet niet in hoeverre ik overal zelf een invloed op kan hebben maar ik doe in ieder geval erg mijn best.
Heel soms, als ik vriendinnen met kinderen zie stressen, slaaptekort hebben, geen vrij tijd meer hebben....dan...heel soms... denk ik wel eens; hmm dit kan ook wel lekker zijn. Maar als ik dan weer een gezinnetje zie op het terras, in de speeltuin etc, dan voel ik het toch wel weer.
Ik hou ook gewoon van die chaos. Ik wil mijn nichtje het liefst zo vaak mogelijk om me heen. Ik vind het leuk om een kinderfeestje te organiseren, van onze tuin een speeltuin te maken, van blaadjes te zoek en er een slinger van te maken, om van alle meubels een tent te maken....
Camping 😁
Jaja. Kampers, tokkies, veerkampjes....het maakt me allemaal niet uit. Ik hou van die camping. Ons plekje in de Oisterwijkse bossen en vennen. Ondertussen zijn we verkast naar een chalet en hebben een flink grotere tuin gekregen. Je houdt ervan of niet, maar ik vind het heerlijk om daar te zijn, te wandelen met de hond, te gaan vissen in de natuur en de zon, de kachel te stoken bij koud weer, te lezen in mijn hangstoel. Mij helpt het enorm bij het ontspannen en ontsnappen. Om 20 minuten rijden ben ik compleet ergens anders. Dus gullie kekt mar, maar ik hou ervan!
D - day
Afgelopen maandag was een belangrijke dag. D.m.v. een hysteroscopie zou er gekeken gaan worden naar mijn baarmoeder en of de laatste operatie dus ook een geslaagde is geweest.
Afgelopen maanden heb ik hormonen gespoten in de hoop dat de achtergebleven myomen niet of nauwelijks zouden groeien en er dus ruimte is voor een embryo.
Ik wist dat het een pijnlijk onderzoek zou zijn. Ik dacht alleen dat het een onderzoek van een paar minuten was. Maar toen we naar de operatiekamer moesten lopen en ik weer zo'n mooi pakkie aan mocht wist ik al meteen dat het toch een iets groter onderzoek was dan we gedacht hadden. Ook Jan kreeg het benauwd, en die hoefde toch echt alleen blauwe hoesjes om zijn schoenen. Zeker toen er 6 mensen binnen stonden moesten we een keer slikken. Ik ben ondertussen nieuwe mensen gewend. Toen ik vorig jaar de eerste keer naar Amsterdam ging en mijn behandelend arts nog iets aan het voorbereiden was lag ik al klaar in de beugels. Toen hij omdraaide lag in al in volle glorie te wachten. Hij moest er gelukkig om lachen en begreep ook meteen dat ik het onderhand gewend ben.
Tijdens het onderzoek was te zien dat een deel van de baarmoeder schoon was. Dat was goed nieuws! Wel werd meteen duidelijk dat er op andere plekken alweer myomen aan het groeien waren. De gynaecoloog denkt dat opereren geen zin meer heeft omdat die krengen, ondanks de hormonen, blijven groeien en zich ook vermenigvuldigen. Er is volgende week een MDO en dan word er definitief besloten of ze nog wel of niet gaan opereren voorafgaand aan de volgende IVF ronde. Ik vind het een verschrikkelijk moment omdat ik tijdens het onderzoek besefte dat ik nog niet van de pijn en onzekerheid af ben. Er komen weer hormonen aan, puncties, terugplaatsingen etc. Ook zal mijn baarmoeder er op het einde van de rit toch wel uit moeten.
Ik was niet te genieten na het onderzoek en heb ook de hele terugweg liggen slapen. Het is nu wat gezakt maar zie er nog steeds als een berg tegenop.... gadver.
De D staat eigenlijk ook voor draagmoederschap. Want mocht bovenstaande allemaal niet lukken dan hebben we toestemming vanuit het VUMC om aan de slag te gaan met hoogtechnologisch Draagmoederschap. Ook dit vormt een groot deel van ons traject en hebben we ondertussen een paar mensen benadert met deze belachelijk moeilijke vraag. Wij begrijpen dan ook dat iedereen ons teleur moet stellen... misschien op 1 iemand na......
Beter schuin d'r in als recht d'r neffe
Een vriendin van mij spreekt regelmatig met een Belgisch accent wat ze uren kan volhouden. Dit soort gekke kleine dingen maken mij aan het lachen en niet alleen zij, maar ook anderen weten niet half hoe belangrijk dat voor me is. Samen lachen.
Want jeetje wat kan ik zwaar op de hand zijn zeg. En ja, dat ligt aan de hormonen, aan de operaties, aan de pijn etc, maar toch... Ge moet het er mar mee doen war.
Gelukkig heb ik veel mensen in mijn omgeving die oprecht geïnteresseerd zijn in mijn verhaal en ook echt met me meeleven. En bij de meeste mensen vind ik het dan ook helemaal niet erg om mijn verhaal te vertellen. Om eerlijk te zeggen vind ik het juist wel fijn dat mensen begrijpen hoe het is en ik niet alleen overkomt als iemand die altijd moe, niet werkt etc.
Maar krijg soms ook hilarische vragen; jeetje vleesbomen! Wat heftig zeg! ....stilte....kraken.....en dan ziet er dan dus ook echt uit als een boom?
Jazeker! :
En dan heel mijn baarmoeder vol...
Jeetje zeg, wat heftig voor je.
Ja knap kut ja.
Baby's, overal baby's
Iedereen om ons heen krijgt ze. Ik krijg vaak de vraag of ik dat lastig vind. Dat is soms zeker het geval. Zeker al iemand "er nog niet op gerekend had", het "een verrassing" was en al helemaal als iemand aangeeft er eigenlijk niet aan toe te zijn. Het ergste vond ik eigenlijk dat iemand aangaf liever een jongetje gewild te hebben omdat ze al een meisje had. Daarna zie je ze ook denken dat dit misschien niet de meest handige opmerking geweest is. Nee inderdaad, ondankbaar gevaarte. Hoop dat het een huilbaby is...
Ik hoop natuurlijk dat alles wat we nu aan doen zijn niet voor niks geweest is. Maar ik zit ook in een fase waarin probeer na te denken over wat het zou betekenen als het allemaal niet lukt. Ik weiger namelijk om daarna mijn leven weg te gooien of stop te zetten. Ik lees zoveel mensen die het liefst geen leven willen zonder een kindje. Ik hoop dat het mij lukt om juist wel te willen leven als het niet lukt. Ik weet niet in hoeverre ik overal zelf een invloed op kan hebben maar ik doe in ieder geval erg mijn best.
Heel soms, als ik vriendinnen met kinderen zie stressen, slaaptekort hebben, geen vrij tijd meer hebben....dan...heel soms... denk ik wel eens; hmm dit kan ook wel lekker zijn. Maar als ik dan weer een gezinnetje zie op het terras, in de speeltuin etc, dan voel ik het toch wel weer.
Ik hou ook gewoon van die chaos. Ik wil mijn nichtje het liefst zo vaak mogelijk om me heen. Ik vind het leuk om een kinderfeestje te organiseren, van onze tuin een speeltuin te maken, van blaadjes te zoek en er een slinger van te maken, om van alle meubels een tent te maken....
Camping 😁
Jaja. Kampers, tokkies, veerkampjes....het maakt me allemaal niet uit. Ik hou van die camping. Ons plekje in de Oisterwijkse bossen en vennen. Ondertussen zijn we verkast naar een chalet en hebben een flink grotere tuin gekregen. Je houdt ervan of niet, maar ik vind het heerlijk om daar te zijn, te wandelen met de hond, te gaan vissen in de natuur en de zon, de kachel te stoken bij koud weer, te lezen in mijn hangstoel. Mij helpt het enorm bij het ontspannen en ontsnappen. Om 20 minuten rijden ben ik compleet ergens anders. Dus gullie kekt mar, maar ik hou ervan!
D - day
Afgelopen maandag was een belangrijke dag. D.m.v. een hysteroscopie zou er gekeken gaan worden naar mijn baarmoeder en of de laatste operatie dus ook een geslaagde is geweest.
Afgelopen maanden heb ik hormonen gespoten in de hoop dat de achtergebleven myomen niet of nauwelijks zouden groeien en er dus ruimte is voor een embryo.
Ik wist dat het een pijnlijk onderzoek zou zijn. Ik dacht alleen dat het een onderzoek van een paar minuten was. Maar toen we naar de operatiekamer moesten lopen en ik weer zo'n mooi pakkie aan mocht wist ik al meteen dat het toch een iets groter onderzoek was dan we gedacht hadden. Ook Jan kreeg het benauwd, en die hoefde toch echt alleen blauwe hoesjes om zijn schoenen. Zeker toen er 6 mensen binnen stonden moesten we een keer slikken. Ik ben ondertussen nieuwe mensen gewend. Toen ik vorig jaar de eerste keer naar Amsterdam ging en mijn behandelend arts nog iets aan het voorbereiden was lag ik al klaar in de beugels. Toen hij omdraaide lag in al in volle glorie te wachten. Hij moest er gelukkig om lachen en begreep ook meteen dat ik het onderhand gewend ben.
Tijdens het onderzoek was te zien dat een deel van de baarmoeder schoon was. Dat was goed nieuws! Wel werd meteen duidelijk dat er op andere plekken alweer myomen aan het groeien waren. De gynaecoloog denkt dat opereren geen zin meer heeft omdat die krengen, ondanks de hormonen, blijven groeien en zich ook vermenigvuldigen. Er is volgende week een MDO en dan word er definitief besloten of ze nog wel of niet gaan opereren voorafgaand aan de volgende IVF ronde. Ik vind het een verschrikkelijk moment omdat ik tijdens het onderzoek besefte dat ik nog niet van de pijn en onzekerheid af ben. Er komen weer hormonen aan, puncties, terugplaatsingen etc. Ook zal mijn baarmoeder er op het einde van de rit toch wel uit moeten.
Ik was niet te genieten na het onderzoek en heb ook de hele terugweg liggen slapen. Het is nu wat gezakt maar zie er nog steeds als een berg tegenop.... gadver.
De D staat eigenlijk ook voor draagmoederschap. Want mocht bovenstaande allemaal niet lukken dan hebben we toestemming vanuit het VUMC om aan de slag te gaan met hoogtechnologisch Draagmoederschap. Ook dit vormt een groot deel van ons traject en hebben we ondertussen een paar mensen benadert met deze belachelijk moeilijke vraag. Wij begrijpen dan ook dat iedereen ons teleur moet stellen... misschien op 1 iemand na......
Beter schuin d'r in als recht d'r neffe
Reacties
Een reactie posten