Het is al even geleden sinds ik de laatste keer wat geschreven heb. Dat betekent voor mij dat het even niet goed ging en ik zo weinig mogelijk geconfronteerd wil worden met alles. Ik ren er niet voor weg maar ik probeer wel zoveel mogelijk te relativeren. Ik moest zelf ff teruglezen wat ik als laatste geschreven had. Maar ik zie dat ik daar volle goede moed begon aan een nieuwe poging. This is what happened: Deze keer gingen de spuiten voor mijn IVF wonderbaarlijk goed. Of die korte EMDR nou heeft geholpen, of ik er gewoon aan gewend ben geraakt, maakt me eigenlijk niet uit. Ik ga voortaan heel stoer met mijn twee spuiten zitten, alsof ik een cowgirl ben met 2 pistolen, en binnen 1 minuut zitten ze er beide in. Ondertussen check ik zelfs mijn telefoon nog even. Hoe stoer ben ik... Ik was wel echt heulllll erg bang voor de punctie. Ik vond de laatste twee puncties een soort van marteling en zag er dan ook als een berg tegenop. Omdat ik niet terug mag rijden vanuit Amsterdam na de