Het begon dan al met een blognaam. Jezus Christus, weet ik veel.
Ik schaamde me vroeger altijd voor het Tilburgse dialect. Als ik mensen op tv Tilburgs zag praten dan schaamde ik mijn ogen uit mijn kop en vond iedereen zo ongelooflijk dom overkomen. Maar ik ben het dialect gaan waarderen en vind soms niks fijner dan me gewoon in het plat Tilburgs uit te kunnen drukken. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik me toch nog wel eens kan schamen als ik met mijn lieve beagle ga wandelen en zo'n mede stadsbewoner een sjekkie staat te draaien uit zijn leren shagbuil en staat te verkondigen dat hij het zo erg vind dat mensen tegenswoordigs nie meer tolleraant kunne zijn. "Kikt noar men, ik zèè nie rasistisch. Menne buurman is ok zwart, dussss.
Omdat bloggen dan ook zeker niet 1 van mijn kwaliteiten is, is deze blog omgedoopt tot
" Tusse de soep en dèèrepel". Ik ben namelijk niet plan om hier mijn beroep of zo van te gaan maken. Maar een klankbord kan het wel gaan worden. Aangezien mijn komende jaar er steeds hetzelfde uit gaat zien als afgelopen jaar, betekent dit dat ik verrekes veel tijd over heb tussen mijn "activiteiten" door.
Het adres van mijn blog moest ook nog naar iets verwijzen. Na verschillende 11 stappenplannen te hebben gelezen was de conclusie dat ik vooral iets moest kiezen wat met het onderwerp te maken had. Eigenlijk best logisch. 1 van de tips was een lijstje te maken met onderwerpen waar je het over wil hebben. Maar dat weet ik eigenlijk niet want ik typ al mijn hele leven "denktaal". Op iedere school waar ik heb gezeten en zelfs ook nog in mijn rapportages op mijn werk bleef dit een aandachtspunt en kreeg ik altijd op mijn donder. Dit betekent dat ik van te voren niet echt nadenk over wat ik ga schrijven maar het gewoon maar ergens neerzet en dat is het dan.
Waar dit blog in ieder geval over zal gaan is over kiendjes maken. Geen handboek over hoe je dat moet doen of zo, maar wat gebeurt er allemaal mocht het niet zo gaan zoals je vroeger gedacht had dat het zou gaan. En ziedaar, een webadres is gemaakt. Ben ik toch nog beter dan dat ik dacht.
Al zoveel mensen hebben hier volgens mij over geschreven dus ik hoop dat dit nog een bietje interessant is om te lezen. Zo niet, ben ik in ieder geval weer even bezig geweest en heb ik weer even mijn zinnen kunnen verzetten.
Ik ga het voor mijn eerste blog dan hier ook maar bij laten.
Ik zal iedere blog afsluiten met een Tilburgse kwèèker.
Bij zèn is meemoaken
Ha Kim, ik zag je blog net voorbij komen via Pauline v Berkel en ik moest er erg om lachen 🤣 als Tilburgse uit een echte Tilburgse familie kan ik me helemaal vinden in de irritatie over het dialect en hoe het overkomt haha. En toch heeft het iets vertrouwds om zo ook weer te lezen 😉 veel succes op jullie weg naar t 'kiendje moaken' en ik ga je volgen!
BeantwoordenVerwijderenAh Lindy hier trouwens, mama van een zoontje van 6 en werkzaam als zwangerschapsyogadocent
BeantwoordenVerwijderen