Zo, daar ligt het weer. Met mijn lieve Bella aan mijn voeteneind en de papegaai bungelend boven mijn hoofd. Beide bieden mij veel steun, ieder op zijn eigen manier dan. Ik heb vaak liggen bloggen na een operatie. Daardoor kon ik overal dan weer een beetje de lol van inzien. Daarnaast verveel ik me dan ook de pleuris en word er naar mijn mening veel te weinig toegevoegd op netflix. We zitten ineens in 2022. Ik maak een te grote sprong in mijn blogs zag ik. Ik heb echt verrekes lang niks geschreven. Ik heb wel een paar keer met mijn chromebook klaar gezeten, maar het kwam er gewoon niet uit. Het was een jaar met uitersten. Met aan de ene kant "the same old"; buikpijn, bloedingen, mislukte pogingen, embryo die niet goed ontdooid, nieuwe ivf ronde met die heerlijke hormonen enz. Maar met aan de andere kant enorm veel hoop omdat Brechtje, onze reddende engel (zie haar er nu al om lachen en zeggen dat ik overdrijf, maar is zelfs een understatement), in ons leven is gekomen! O