tusse de soep en dèèrepel

Hier staat ondertussen skyradio op. De meeste mensen worden gek van 20 kerstliedjes per uur maar ik kan er geen genoeg van krijgen. Hopelijk maak ik niemand boos, maar mijn kerstboom stond dan ook al eind november. Nee, sinterklaas is dan nog niet weg. Maar goed, laten we wel wezen; ik heb nog geen kinderen (zie je hoe mooi ik dat zeg ;-) ) en ik zit verdorie dagen thuis en ik ben gek op al die lampjes. Dus, Let it snow, joy to the world en nog meer van dat. In het begin van het nieuwe jaar zal ik geopereerd gaan worden. Deze maanden zijn nog bedoeld om me daarop voor te bereiden. Voor hoe ver dat gaat natuurlijk. Ik zie er namelijk allemaal verdomd veel tegenop. Want die operatie is natuurlijk 1 ding, maar de tijd die daarna komt vind ik verschrikkelijk. Herstellen, hormonen spuiten, ivf, punctie etc. Het gaat allemaal nog zo lang duren. Om eerlijk te zeggen vind het nu allemaal al wel genoeg geweest. Maar als een arts nog een lichtpuntje ziet, dan probeer ik die ook maar te zien.

Ik heb al veel blogs gelezen van mensen met een kinderwens. En met alle respect, dat was ook meteen de reden waarom ik bleef roepen juist geen blog te willen maken. Naast dat ik geen geboren schrijver ben, kon ik helemaal niks met opmerkingen als "we houden al van je, ook al besta je nog niet"etc. Ik wil namelijk blijven proberen om er zelf voor te kiezen hoe ik me die dag ga voelen. Ik merk ook heus wel dat dit niet altijd kan en dat ik soms gewoon een klote dag heb al begin ik mijn dag zo positief mogelijk. Maar ik geloof wel dat ik iedere dag weer keuzes kan maken. Ik weet namelijk dat als ik bijvoorbeeld naar het nieuwe programma van Lauren Verster "ik wil een kind" ga kijken dat ik die dag een zwaardere dag heb. En dat als ik naar een bevallingsprogramma kijk mijn oogballen eruit huil. Dus kies ik er ook regelmatig voor om dat allemaal naast me neer te leggen, me te richten op leuke dingen, proberen te genieten van wat ik wel heb en het liefst ook nog dingen li