Het begon dan al met een blognaam. Jezus Christus, weet ik veel. Ik schaamde me vroeger altijd voor het Tilburgse dialect. Als ik mensen op tv Tilburgs zag praten dan schaamde ik mijn ogen uit mijn kop en vond iedereen zo ongelooflijk dom overkomen. Maar ik ben het dialect gaan waarderen en vind soms niks fijner dan me gewoon in het plat Tilburgs uit te kunnen drukken. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik me toch nog wel eens kan schamen als ik met mijn lieve beagle ga wandelen en zo'n mede stadsbewoner een sjekkie staat te draaien uit zijn leren shagbuil en staat te verkondigen dat hij het zo erg vind dat mensen tegenswoordigs nie meer tolleraant kunne zijn. "Kikt noar men, ik zèè nie rasistisch. Menne buurman is ok zwart, dussss. Omdat bloggen dan ook zeker niet 1 van mijn kwaliteiten is, is deze blog omgedoopt tot " Tusse de soep en dèèrepel ". Ik ben namelijk niet plan om hier mijn beroep of zo van te gaan maken. Maar een klankbord kan het wel gaan worden.